| مروری بر روش‌های متداول حذف سیلیس از آب |
| کد مقاله : 1102-IWWA |
| نویسندگان |
|
ناهید ذوالفقاریان1، نرجس کرامتی *2 1دانشگاه سمنان- دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز 2عضو هیات علمی دانشکده نانوفناوری دانشگاه سمنان |
| چکیده مقاله |
| سیلیکا یا سیلیس که دارای فرمول شیمیایی SiO2 است، از ترکیباتی است که بیشترین مقدار را در زمین و آب دارد. هدف از حذف سیلیس به این دلیل است که اگر حجم سیلیس محلول در آب از آستانه حلالیت آن فراتر رود سبب ایجاد مشکلاتی مثل گرفتگی و رسوب در اتصالات، دیگ‌های بخار، لوله‌ها و همچنین تمام تجهیزات مورد استفاده در صنعت می‌شود و به طور قابل توجهی بر عملکرد آنها تاثیر می‌گذارد. به عنوان نمونه، ترسیب سیلیکا علاوه بر بروز خسارت بر روی پره توربین و هزینه‌های گزاف تمیزکاری آن منجر به افت بازدهی نیروگاه خواهد شد. این کاهش بازدهی علاوه بر ایجاد خسارت بر روی توربین، به دلیل کاهش ضریب انتقال حرارت ناشی از رسوب گرفتگی سطوح، بروز خوردگی، کم شدن دبی جریان به دلیل رسوب گرفتگی درون لوله و کاهش اندازه لوله‌های انتقال انرژی است. برای حذف سیلیس از آب روش‌های متداولی استفاده می‌شود نظیر جذب سطحی، اسمز معکوس، رزین‌های آنیونی و انعقاد. از بین روش‌های نام برده شده با استفاده از روش جذب سطحی نانوذرات MgO درصد حذف سیلیس به 2/99 درصد رسیده که مقدار قابل توجهی است. |
| کلیدواژه ها |
| تصفیه آب، سیلیس، جذب سطحی، انعقاد، فرایند غشایی |
| وضعیت: پذیرفته شده |
