| آیا آبیاری صنعتی رو به زوال است؟ |
| کد مقاله : 1225-IWWA (R1) |
| نویسندگان |
|
مرتضی غضنفرپور *1، زهرا مردانی2 1شرکت میراب زاینده رود 2شرکت میراب زاینده رود (واحد آموزش)- دانشجوی دکترای دانشگاه صنعتی اصفهان |
| چکیده مقاله |
| تالاب بین‌المللی گاوخونی و تالاب‌های پایین دست سد زاینده‌رود در استان اصفهان با مساحت 43000 هکتار و با مختصات E32° 19’و N52° 46’ جزء اولین تالاب‌هایی هستند که در فهرست اولیه کنوانسیون بین‌المللی رامسر به تاریخ 23/06/1975 به ثبت رسیده‌اند. جای بسی تأسف و شوربختی است که از بسیاری از این تالاب‌های ارزشمند پایین دست سد زاینده‌رود امروزه فقط نامی به یادگار مانده است. تالاب بین‌المللی گاوخونی نیز به عنوان بزرگترین و تنها تالاب باقی مانده با توجه به حدود ۷۰ سال توسعه صنعت آب و آبیاری و زهکشی توسعه کشاورزی، ورود شتاب زده صنعت پمپ و پمپاژ و اجرای طرح‌های متعدد آبخیزداری در معرض نابودی بوده و توسعه صنعت آب و آبیاری، پهنه آبی زیست بومی غنی با گونه‌های گیاهی و جانوری منحصر به فرد و نادر و منشأ تاثیرات اقلیمی، زیست‌محیطی، هیدرولوژیک و هیدروژئولوژیک را به کانونی برای ایجاد گرد و غبار و اشاعه سرطان و بیماری‌های ریوی و صعب العلاج تبدیل نموده است. در این مقاله نتیجه ۷۰ سال توسعه صنعت آب و صنعت آبیاری و زهکشی در حوضه آبریز زاینده-رود و نتایج ناخوشایند زیست محیطی و عواقب وخیم آن در محو تالاب‌ها و در معرض خطر قرار گرفتن بقای تالاب گاوخونی پرداخته شده است. |
| کلیدواژه ها |
| تالاب گاوخونی، حوضه آبخیز زاینده‌رود، توسعه صنعت آب، گرد و غبار. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
